Чароғҳои ороишии гламур иловаи олиҷаноб ба ҳар мавсими ид мебошанд. Ин чароғҳо дар рангҳо, шаклҳо ва андозаҳои гуногун мавҷуданд, ки имкониятҳои беохири эҷодиро фароҳам меоранд. Онҳо метавонанд барои ороиш додани арчаҳои солинавӣ, мантелҳо, деворҳо ва ҳатто тамоми биноҳо истифода шаванд. Дар ҷойҳои ҷамъиятӣ, аз қабили боғҳо ва марказҳои савдо, ин чароғҳои ороишӣ фазои ҷодугарӣ ва идона эҷод мекунанд. Онҳо ба муҳити атроф дурахшон ва дилрабоӣ зам карда, ба одамони синну соли гуногун шодӣ ва умед меоранд. Новобаста аз он ки дар дохили хона ё берун аз он истифода мешаванд, чароғҳои ороишии Мавлуди Исо қудрат доранд, ки ҳама гуна фазоро ба як кишвари аҷиби зимистон табдил диҳанд. Онҳо на танҳо зебоанд, балки дар мавсими ид ҳисси ҷашн ва ягонагӣ меоранд. Онҳоро дар маҳалҳои истиқоматӣ дидан мумкин аст, ки дар он хонаҳо бо чароғҳо оро дода шудаанд, ки дар тамоми маҳалла намоиши рӯҳияи идро ба вуҷуд меоранд. Дар муҳити тиҷоратӣ, онҳо муштариёнро ҷалб мекунанд ва таҷрибаи хариди идро беҳтар мекунанд. Новобаста аз саҳна, чароғҳои ороишии Мавлуди Исо дар паҳн кардани шодии ид ва махсусгардонии мавсим нақши муҳим мебозанд.